Camille Claudel, 1915
Opis filmu
Film ukazuje epizod z życiorysu francuskiej rzeźbiarki i graficzki Camille Claudel umieszczonej przez rodzinę w ośrodku dla umysłowo chorych. Jest psychologicznym portretem artystki, odciętej od sztuki, przyjaciół, rodziny, wyrażającej niezgodę na świat i niemogącej odnaleźć się wśród pensjonariuszy.
Utalentowana rzeźbiarka Camille Claudel, urodzona w 1864 roku, mająca romans z najsłynniejszym artystą secesyjnym Augustem Rodinem i także z nim współpracująca artystycznie, została wysłana przez rodzinę do ośrodka dla umysłowo chorych na południe Francji. Artystka nie może pogodzić się z losem, nie wytrzymuje psychicznego napięcia i buntuje się, wyrażając swoją niezgodę na rozgrabioną jej twórczość oraz odizolowanie jej od świata sztuki, a także na los kobiety skazanej za swą odmienność. Nie przestaje myśleć o bliskich, zwłaszcza o bracie Paulu, który mimo skoncentrowania na mądrości i dobroci Boga, nie dostrzega cierpienia siostry.
Materiały dydaktyczne
Nagrody
2013 - Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie – Berlinale –Złoty Niedźwiedź - udział w konkursie głównym: Bruno Dumont (nominacja)
Film jako kontekst
Film, jako punkt wyjścia do rozmów o roli sztuki w życiu artysty oraz przedstawieniu współczesnych kierunków w rzeźbie współczesnej, ze zwróceniem uwagi na rolę formy.
Wątki z prelekcji
Jaki wpływ Camille Claudel wywarła na wielkie realizacje Rodina? Czym jest forma w rzeźbie? Na czym polega znaczenie formy dla sztuki rzeźbiarskiej? Co łączy, a co dzieli rzeźbę secesyjną i współczesną? Które ze współczesnych tendencji w sztuce nadały rzeźbie nowy wymiar?
Pojęcia kluczowe
Camille Claudel, rzeźba, secesja, August Rodin, techniki rzeźbiarskie, tworzywo rzeźbiarskie, rzeźba kinetyczna, syntetyzm, ekspresjonizm, sztuka kinetyczna, minimalizm, nowa figuracja, hiperrealizm, postmodernizm, rzeźba recyklingowa
Powiązanie z podstawą programową
PLASTYKA:
Uczeń:
- przybliża twórczość artystów różnych dziedzin sztuki, w szczególności plastycznych;
- interpretuje i odczytuje wybrane dzieła sztuki w kontekście epoki;
- wymienia najistotniejsze kierunki współczesnych awangard artystycznych (abstrakcjonizm, pop-art, konceptualizm, neofiguracja, hiperrealizm, (…)), łączy je z postaciami wybitnych twórców;
- charakteryzuje kierunki działań wybranych współczesnych awangard i ich twórców;
- podejmuje działania twórcze w oparciu o środki wyrazu charakterystyczne dla wybranych form wypowiedzi sztuki II poł. XX wieku.
